skip to Main Content
واکسن کشته رئو Reo Inac

واکسن کشته رئو Reo inac

دستيابی به پتانسيل واقعی گله با استفاده توام واكسن زنده نوبيليس رئو 1133 و واكسن كشته رئو

برنامه واكسيناسيون مناسب جهت رسيدن به ايمنی مؤثر

رئو ويروس

انواع مختلف بيماری:

رئو ويروس ها ممكن است بيماريهای زير را در طيور ايجاد نمايند:

.  تنوسينوويت (آرتريت ويروسی)

.  سندروم عدم جذب

.  اسهال و اختلال رشد

.  نكروز انتهای استخوان ران

.  سندروم پرنده های رنگ پريده

. لنگش

.  سركوب ايمنی

رئو ویروس

سطوح بالای آنتی بادی مادری برای ايجاد ايمنی زودهنگام در جوجه های جوان

ضرورت وجود ايمنی اوليه در جوجه ها:

بوسیله واکسیناسیون اولیه با واکسن زنده و سپس واکسن کشته رئو تیتر بالاتری ایجاد میشود.

ايمنی حداكثر:

آزمايش چالش:

جوجه های اس پی اف سه هفته با شش نوع واكسن رئوويروس روغنی مختلف بصورت تزريق عضلانی واكسينه شدند.

چهار هفته پس از واكسيناسيون درگيری بوسيله تلقيح در كف پنجه پا با سويه های رئوويروس مختلف صورت گرفت.

درصد ايمنی و شاخص درگيری از 0-4 در نظر گرفته شد.

تست های آزمايشگاهي :

يك گروه گله مادر در 6 هفتگی با واكسن زنده نوبيليس رئو و در 18 هفتگی با واكسن نوبيليس رئو كشته واكسينه شدند.

گروه ديگر گله مادر تنها با واكسن كشته نوبيليس رئو در 18 هفتگی واكسينه شدند.

نتيجه:

در گله های مادری كه با واكسن زنده نوبيليس رئو 1133 واكسينه شدند واكسن كشته نوبيليس رئو ايجاد تيترهای آنتی بادی يكنواخت تر و بالاتر و در ضمن طولانی مدت تر در مقايسه با گله هايی كه با واكسن زنده واكسينه نشده بودند ايجاد می نمايد.

نتيجه:

نوبيليس رئو روغنی در برابر درگيری رئوويروسی بهترين ايمنی را ايجاد می نمايد.

رشد بيشتر،  سوددهی بيشتر

رشد بهتر

آزمايش های بالينی:

  • جوجه های توليد شده از گله های مادری كه با واكسن روغنی نوبيليس  رئو واكسينه شده بودند (در سن 20-22 هفتگی) در يكروزگی با سويه رئو ويروس 1733 و 2408 چالش گرديدند.
  • هر دو سويه 1733 و 2408 قادر به ايجاد كاهش رشد در جوجه ها می باشند.
  • در 14 روزگی وزن كشی انجام شد.

نتيجه:

آنتی بادی های مادری كه پس از تزريق واكسن كشته نوبيليس رئو بصورت غير فعال به جوجه ها منتقل می گردند از كاهش رشد جلوگيری می نمايند.

سوددهی بهتر:

آزمايش فارمی:

  • يك گروه گله گوشتی 16100 قطعه ای از گله مادری كه واكسن رئو دريافت نكرده است.
  • گروه ديگر گله گوشتی 21200 قطعه ای از گله مادری كه واكسن رئو دريافت كرده است(واكسن زنده نوبيليس رئو 1133 در 9 هفتگی و واكسن روغنی نوبيليس رئو 18 هفتگی).
  • گله های مادر و نيز جوجه های گوشتی در سنين يكسان مورد بررسی قرار گرفتند.

نتيجه:

جوجه های گوشتی حاصل از گله مادری كه واكسن رئو دريافت كرده بودند در مقايسه با جوجه های گوشتی حاصل از گله مادر غير واكسينه با رئو از نظر اقتصادی  6%  بيشتر سوددهی داشتند.

برنامه ای مناسب برای محافظت مؤثر

برنامه واكسيناسيون پيشنهادی برای گله های مادر:

*در موارد آلودگی شديد ممكن است دو نوبت واكسيناسيون با واكسن كشته  لازم  باشد. که در اینصورت اولین نوبت واکسیناسیون در سن 8-6 هفته صورت می گیرد.*

نوبیلیس رئو کشته:

این واکسن بصورت امولسیون روغنی غیرفعال علیه عفونت های رئوویروسی می باشد که حاوی سویه های رئو ویروسی 1733 و 2408 است که هر کدام از این سویه ها ایجاد حداقل تیتر 5Log2 واحد در هر دز در آزمایش VN می نماید.

موارد مصرف:

واکسیناسیون بوستر گله های مادر و اجداد علیه رئو ویروس طیور به منظور حفاظت جوجه های تولید شده از این گله ها در برابر عفونت های رئو ویروسی طیور.

روش مصرف:

دز واکسن 0.5 میلی لیتر برای هر جوجه می باشد. این واکسن باید به روش تزریق عضلانی در ران یا سینه و یا تزریق زیر پوستی در پشت گردن استفاده شود.

بسته بندی:

نوبیلیس رئو کشته در شیشه های 1000 دزی بصورت ترکیبی چهارگانه Nobilis Reo+IB+G+ND یا تک موجود می باشد.

Back To Top